Ευτυχία Πηχτή
Πόσοι να βρίσκονται κοντά; Ευτραφείς άνθρωποι με χρωματιστούς σκελετούς γυαλιών. Ανταλλαγή χαμόγελου σε τουαλέτες. Οι άντρες όντας πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια καταστροφή, την προλαμβάνουν λιγότερο. Κοιμήσου μέχρι να κοιμηθείς, μέχρι να ορίσεις—και να οριστείς. Κι όταν ξυπνήσεις θα βρείς δίπλα σου υγρή άμμο και χρωματιστά χαρτιά, μάλλον θα στρέψεις το σώμα σου σε αυτά, και την καρδιά σου θα γυρίσεις απ΄την άλλη.
Να την κοιμίσεις, να την ορίσεις, να την γνωρίσεις ξανά.
Ασυνεννοησία, oθόνη, νερά, croissant, interlude, τσάι πράσινο. Σαν να έρχονται οι πλανήτες στη σωστή τους θέση, αλλά είναι ακόμα μεσημέρι. Chinese macrame knots: Δεν ξέρω αν το παρελθον έχει την ταση να επαναληφθεί. Λογικά ναι. Ιστορικά ναι. Υπερρεαλιστικά, δηλαδή συναισθηματικά όχι.
Έχοντας υπομονή, επιμονή και κατανόηση, εντός πλαισίων, δεν ξέρω αν έχω δικαιωθεί αλλα έχω κατακτήσει κάποια απο αυτά που ήθελε η ψυχή μου. Εν τέλει το παρόν είναι σίγουρα πιο ακριβές απο το παρελθόν.
Scripta manent: Πρώτη πρόβα, πρωινή και με βροχή.
Ο Σεπτέμβριος μεταφέρθηκε στον Οκτώβριο φέτος. Καλά είμαι αλλά δεν έχω τίποτα καλό να πω. Aπογευματινή κυκλοθυμία, τόσο εύκολο να συμβεί. Πλάγιος λόγος, όχι ο γνωστός, ο γνώριμος, αύτος που σκάβει υπογείως, ο χειρότερός μου και ο χειρότερός σου, έτσι νομίζεις.
Ποιος ο λόγος για πλάγιο λόγο? Όσο δεν εξέχεις μπορεί να γλυτώνεις και δειλά—δείλα ίσως παραμείνεις περισσότερο. Δεν θα δεις και πολλά ομώς ετσι σκυφτός. Να σου πω κατι που δεν έχεις σκεφτει? Όχι.
Έξοδα και έσοδα. Φτιάχνω γούρια για τον καινουριο χρόνο. Σημερα δεν μ αρέσουν τόσο. Ξέρω οτι οταν τα πάρω απο το χυτηριο θα μ’αρέσουν ξανα και οταν τα έχω ολοκληρώσει δεν θα μου αρέσουν πάλι. Δεν ξέρω που θα τα δώσω, μάλλον θα τα χαρίζω, δεν είναι και πολλά.
Θέλω να ερθουν τα Χριστούγεννα και ολα να έχουν αυτό το λαμπερο και θολό φίλτρο που έχουν οι Χριστουγεννιατικες ταινιες. Aυτο που κάνει τα λαμπακια και τις μπάλες να σχηματιζουν ενα φωτεινο σταυρό. Μοιάζει καπώς με αυτό που συμβαίνει όταν κλαίς απο χαρά, ή όταν κλαίς απο λύπη αλλα σε παρηγορούν και πετυχαίνει.
Αυτό το φως στο τέλος του τούνελ είναι η είσοδος του επόμενου? - η λαμπρή υποδοχή—Επιτηδευμένη αθωότητα, ζωολογικός κήπος. Όσες φορές κοιμήθηκα, ακριβώς τόσες φορές ξύπνησα, αλλα έχω γυρίσει μία παραπάνω φορά απο όσες έφυγα. Στο τέλος θα έχω κοιμηθεί μια φορά παραπάνω, θα εχω φύγει όσες ακριβώς ήρθα.
Depon Maximum, CBGB's, κοκκινες κούπες, ΜΕΤΑΧΑ αστέρια 3.
Μεγέθυνση στο 110%, παραμόρφωση. Παραμορφώνονται οι λέξεις στο νερο, κι εγω εκει θελω να τα πουμε. Μη σε ενδιαφερει ο αερας, η ανασα σου ετσι κι αλλιως ειναι κομμένη. H ακριβεια υπερεκτιμημένη. Εδω μπορώ να πράξω μόνο πράξεις αθόρυβες. Σαφώς είμαι δεκτης, σαφώς αποτυγχάνω ως πομπός. Γι αυτό ό,τι γράφω θα μείνει εδώ, μεχρι να καταστραφεί το μέσο. Τα αδιάκριτα βλέμματα ειναι πάντα ευπρόσδεκτα.
Βασανίζομαι για την αναγνώριση. Και εγώ. Μια μέρα έξω απο την είσοδο του σπιτιού, αποφάσισα οτι θα κάνω ό,τι περνάει απο το χέρι μου για να είναι οι άνθρωποί μου ήρεμοι. Να μην υπάρχουν εντάσεις. Ήμουν κάτω απο 10 χρόνων. Μετά η εισοδος άλλαξε. Το σπίτι όχι.
Γιατί να μιμηθείς την νεότητα? Αφου είσαι τόσο νέος. Δεν ξέρεις να τη ζήσεις?
Θα κλάψω για να με δείς.Published: In Print Issue Nº 10—2022
Να την κοιμίσεις, να την ορίσεις, να την γνωρίσεις ξανά.
Ασυνεννοησία, oθόνη, νερά, croissant, interlude, τσάι πράσινο. Σαν να έρχονται οι πλανήτες στη σωστή τους θέση, αλλά είναι ακόμα μεσημέρι. Chinese macrame knots: Δεν ξέρω αν το παρελθον έχει την ταση να επαναληφθεί. Λογικά ναι. Ιστορικά ναι. Υπερρεαλιστικά, δηλαδή συναισθηματικά όχι.
Έχοντας υπομονή, επιμονή και κατανόηση, εντός πλαισίων, δεν ξέρω αν έχω δικαιωθεί αλλα έχω κατακτήσει κάποια απο αυτά που ήθελε η ψυχή μου. Εν τέλει το παρόν είναι σίγουρα πιο ακριβές απο το παρελθόν.
Scripta manent: Πρώτη πρόβα, πρωινή και με βροχή.
Ο Σεπτέμβριος μεταφέρθηκε στον Οκτώβριο φέτος. Καλά είμαι αλλά δεν έχω τίποτα καλό να πω. Aπογευματινή κυκλοθυμία, τόσο εύκολο να συμβεί. Πλάγιος λόγος, όχι ο γνωστός, ο γνώριμος, αύτος που σκάβει υπογείως, ο χειρότερός μου και ο χειρότερός σου, έτσι νομίζεις.
Ποιος ο λόγος για πλάγιο λόγο? Όσο δεν εξέχεις μπορεί να γλυτώνεις και δειλά—δείλα ίσως παραμείνεις περισσότερο. Δεν θα δεις και πολλά ομώς ετσι σκυφτός. Να σου πω κατι που δεν έχεις σκεφτει? Όχι.
Έξοδα και έσοδα. Φτιάχνω γούρια για τον καινουριο χρόνο. Σημερα δεν μ αρέσουν τόσο. Ξέρω οτι οταν τα πάρω απο το χυτηριο θα μ’αρέσουν ξανα και οταν τα έχω ολοκληρώσει δεν θα μου αρέσουν πάλι. Δεν ξέρω που θα τα δώσω, μάλλον θα τα χαρίζω, δεν είναι και πολλά.
Θέλω να ερθουν τα Χριστούγεννα και ολα να έχουν αυτό το λαμπερο και θολό φίλτρο που έχουν οι Χριστουγεννιατικες ταινιες. Aυτο που κάνει τα λαμπακια και τις μπάλες να σχηματιζουν ενα φωτεινο σταυρό. Μοιάζει καπώς με αυτό που συμβαίνει όταν κλαίς απο χαρά, ή όταν κλαίς απο λύπη αλλα σε παρηγορούν και πετυχαίνει.
Αυτό το φως στο τέλος του τούνελ είναι η είσοδος του επόμενου? - η λαμπρή υποδοχή—Επιτηδευμένη αθωότητα, ζωολογικός κήπος. Όσες φορές κοιμήθηκα, ακριβώς τόσες φορές ξύπνησα, αλλα έχω γυρίσει μία παραπάνω φορά απο όσες έφυγα. Στο τέλος θα έχω κοιμηθεί μια φορά παραπάνω, θα εχω φύγει όσες ακριβώς ήρθα.
Depon Maximum, CBGB's, κοκκινες κούπες, ΜΕΤΑΧΑ αστέρια 3.
Μεγέθυνση στο 110%, παραμόρφωση. Παραμορφώνονται οι λέξεις στο νερο, κι εγω εκει θελω να τα πουμε. Μη σε ενδιαφερει ο αερας, η ανασα σου ετσι κι αλλιως ειναι κομμένη. H ακριβεια υπερεκτιμημένη. Εδω μπορώ να πράξω μόνο πράξεις αθόρυβες. Σαφώς είμαι δεκτης, σαφώς αποτυγχάνω ως πομπός. Γι αυτό ό,τι γράφω θα μείνει εδώ, μεχρι να καταστραφεί το μέσο. Τα αδιάκριτα βλέμματα ειναι πάντα ευπρόσδεκτα.
Βασανίζομαι για την αναγνώριση. Και εγώ. Μια μέρα έξω απο την είσοδο του σπιτιού, αποφάσισα οτι θα κάνω ό,τι περνάει απο το χέρι μου για να είναι οι άνθρωποί μου ήρεμοι. Να μην υπάρχουν εντάσεις. Ήμουν κάτω απο 10 χρόνων. Μετά η εισοδος άλλαξε. Το σπίτι όχι.
Γιατί να μιμηθείς την νεότητα? Αφου είσαι τόσο νέος. Δεν ξέρεις να τη ζήσεις?
Θα κλάψω για να με δείς.